Komunikacja zakładowa

10 sierpnia 1963 r. uruchomiono w Płocku zakładową komunikację na terenie Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku (dziś PKN Orlen). Początkowo na jednej trasie kursowały dwa autobusy, z czego jeden pochodził z Miejskiej Komunikacji Samochodowej (dzisiejsza KM-Płock), co wynikało z braku taboru i ludzi. 26 czerwca 1965 r. do ruchu po kombinacie wprowadzono samochody Nysa, mieszczące do 10 osób, co okazało się pomysłem chybionym.

Komunikacja po terenie rafinerii odbywała się w systemie dwóch linii o długości 12 km (drugą linię oznaczoną jako 2 uruchomiono 9 stycznia 1989 r.) obsługiwanych przez 12-14 pojazdów. Trasy miały charakter okrężny, przy czym autobusy zależnie od pory dnia zmieniały kierunek jazdy na przeciwny. Od lat 80-tych eksploatowane były tam głównie Jelcze PR110, odkupione m.in. od przewodnika miejskiego, nieliczne Jelcze M11, a od połowy lat 90-tych również trzy Jelcze 120M. W 2006 r. tabor zwiększono o używanego wcześniej w SAV Augsburg MANa NL202. Kolorystyka autobusów była bardzo różna, od standardowych malowań państwowych, przez biało-niebieskie (z lat 90-tych, gdy zmieniono nazwę zakładu i kolorystykę) do biało-czerwonych.

Od 1 lipca 2009 r. obsługę przewozów na terenie rafinerii, a także tabor Orlen Transportu przejął PKS Płock. Od tego czasu na liniach zaczęły pojawiać się najróżniejsze autobusy, łącznie z typowo turystycznymi. W 2014 r. tabor wymieniony został na 6-letnie wówczas Scanie Omni City (CN270UB 4×2 EB), które zostały sprowadzone z Oslo już przez grupę Mobilis.

Od 1 czerwca 2019 r. operatorem na terenie Orlenu została firma Adsaj-Trans wprowadzając do ruchu 15-letnie Solarisy Urbino 12 odkupione od MPK Kraków.